Peru, Hoge hoogtes en diepe dalen.

Inmiddels zou een “normale” vakantie wel lang en breed voorbij zijn.. Wij starten aan onze “2e vakantie” in het volgende land: Peru.

Om een uur of 10 s avonds komen we met een uur vertraging aan op Lima, waar een vrolijke taxichauffeur ons opwacht. Hij heeft een uur moeten wachten aangezien er nergens stond aangegeven dat ons vliegtuig een uur later vertrok. Voor het eerst kunnen we een “echt gesprek” voeren met een taxichauffeur. We begrijpen zijn vragen, kunnen deze beantwoorden en ook zelf nog vragen stellen. Jippie wat zijn wij trots!!

Het hostel is een typisch feest-backpackershostel, met eigen bar, pooltafel, tafelvoetbal en een hoop georganiseerde activiteiten. We schrijven ons in voor de gratis kookworkshop en de gratis stadstour van de volgende dag. Aangezien we nog niet gegeten hebben schuiven we nog een slechte fastfoodpizza uit de fastfoodtent bij de buren naar binnen.

De volgende dag verkennen we eerst zelf de stad een beetje. Een mooie grote stad, chaotisch en enigszins overprikkelend. In het winkelcentrum ziet Jelle hele gave Nikes, voor de helft van wat je in NL betaalt. Ik probeer hem over te halen ze direct te kopen (ik zie het weer gebeuren dat we stad en land af moeten zoeken naar Nike schoenen die precies naar zijn smaak zijn, zoals ik in menig land al met hem heb meegemaakt). Helaas doet meneer niet aan impulsaankopen en wil er nog even over nadenken.. Met als gevolg dat we er later geen tijd meer voor hebben en we nu alsnog kraam voor kraam afzoeken naar schoenen..
Om 12.00 begint de kookworkshop, om 5 minuten voor kom ik er achter dat dit Ceviche is, een heerlijk Peruaans recept met rauwe vis. Ik vertel dit aan Jelle die ter plekken besluit dat wij 1 persoon zijn, zodat hij maar een minuscuul stukje hoeft te proberen van de vis.. De groep zit vol Nederlanders (het is tenslotte gratis..) wisselend van 3 weken tot 1 jaar op reis.. Samen met een vriendelijke kok de ingrediënten op de markt halen en dan gezamenlijk bereiden. Een makkelijk en heerlijk recept, zeker voor herhaling vatbaar. (Voor mij althans, voor Jelle alleen de stuk zoete aardappel die er bij zit).
Om 15.00 begint de stadswandeling, die gegeven wordt door een super enthousiaste dame die er een hoop humor in weet te brengen en een hoop over de stad te vertellen heeft. Een mooie stad, met een hoop leuke plekken. Onderweg proeven we lokale gerechten als een soort gekarameliseerde rijstepap en een soort pap gemaakt van paarse mais en bessen, daarna nog een Churros (totaal anders dan de Churros die bij ons geserveerd wordt) en terug bij het hostel moeten we toch aan de Pisco Sour en Chilcano.
’S nachts kunnen we amper slapen door geluidsoverlast en een terrorbel die geregeld zeer lang af gaat als we bijna ingeslapen zijn.. Hmm voortaan geen party-hostel.

Vroeg de bus naar Huacachina, een oase midden in een woestijn. Hoewel het water er inmiddels redelijk vervuild uit ziet (gelukkig hebben we een zwembad bij ’t hostel dus hoeven we ons hier niet in te wagen), is het een schitterend gezicht!
Voor de middag een buggy en sandboarding tour in de woestijn. De buggyride is een soort achtbaan door de woestijn. Achter ons zit een jong Peruaans jongetje die constant roept “no quiero mas” (ik wil niet meer). Eerst verstaan wij “yo quiero mas” (1 letter verschil, maar compleet tegenovergestelde betekenis), maar een blik achterom zegt genoeg… Het is “no quiero mas”. Verstijft van angst komt hij bij het uitzichtpunt de auto uit, waarna hij eigenlijk niet meer terug in de wagen wil. Hij overwint zijn angst en we gaan door en op het einde durfde hij zelfs zijn handen in de lucht te steken. Zo zie je maar weer hoe exposure werkt ;-). Tussendoor stoppen we om met een houten plank van zandhellingen af te glijden. We beginnen bij een minihelling (Jelle, ik en 2 andere meiden die mee waren, vreesden even dat dit alles was) maar gelukkig mogen we al snel van hogere hellingen :-D..
Op het uitzichtpunt voor zonsondergang scholen een heleboel buggy’s (een soort open monstertrucks) samen. Door alle reclame zou de zonsondergang hier fantastisch moeten zijn, maar zo heel veel stelde het niet voor.. Terug naar het stadje om na een goede stille nacht slaap de bus door naar Nasca te pakken.
Bij het busstation kwamen we een bekende uit Lima tegen, die in een jaar een rondje om de wereld doet (tsja altijd baas boven baas) en nu ook naar Nasca gaat. In Nasca boeken we een 30 minuten durende vlucht over de Nasca lines. Zeer indrukwekkend al die tekeningen, en minstens zo indrukwekkend alle sporen van eerdere rivierstromingen. Het is wel een vlucht waar je een sterke maag voor nodig hebt, helaas heeft het Braziliaanse stel bij ons in het vliegtuig dat niet..
De jongen van het vliegtuigmaatschappij loopt een aantal busstations met ons af om te vertalen en te zoeken naar een nachtbus naar wens.
Na lunchen in een fantastisch restaurant dwalen we een beetje rond in Nasca, waar we de wereldreiziger weer tegen komen. Hij is onderweg naar een museum over de Nasca, Inka en allemaal andere bijzondere stammen die daar geleefd hebben en wij besluiten mee te gaan. Één van de meest bijzondere (en lugubere) gebruiken vind ik wel het gebruik om hoofden van anderen (niet helemaal duidelijk of dit rivalen zijn of mensen die geofferd worden) te doorboren, een touw door het schedel te rijgen en dan vervolgens aan je riem te hangen..
Tevens zijn er een hoop bijzonder gevormde schedels te zien door andere rare gebruiken die ze hadden..

Na een nacht in een prima bus komen we vroeg in de ochtend aan in Arequipa en na het afleveren van onze bagage (helaas kunnen we nog niet de kamers in voor een douche die we goed zouden kunnen gebruiken) struinen we een aantal mooie plekken van de stad. We gaan naar een alpaca museum waar ze laten zien hoe van de wol van de alpaca’s en lama’s die daar rondlopen kleding wordt gemaakt. We laten ons verleiden door de zachtheid van de stoffen een trui en een vest te kopen. Dan mogen we eindelijk onze kamer in om te douchen (ik heb geprobeerd de behulpzame verkoper zo ver mogelijk uit mijn buurt te houden), voordat we de stad verder verkennen.

Van veel mensen hebben we goede verhalen over de Colca Canyons gehoord, waar eigenlijk iedereen die ons sprak deze vanuit Arequipa gedaan heeft. Aangezien alle tours om 3.00 s nachts vertrekken, wij ons lichaam goed genoeg kennen om te weten dat die daarop al gaat tegensputteren, je ineens afreist naar 3610 m hoogte, de wandeltocht zwaar zou zijn (mede door de hoogte) en op de route ook nog mooie plekken liggen besluiten wij dit anders aan te pakken. Wij nemen om 11.00 s ochtends de bus naar Chivay, een schitterend dorpje in een dal tussen een hoop bergen, wat ondanks de hoeveelheid “hospedajes” totaal niet toeristisch is. Hier lopen de meest schitterende vrouwen in kledendracht met baby’s op hun rug gebonden rond. Overal kraampjes met eten en op verschillende plekken op straat zitten mensen te eten. Iets buiten de stad liggen “hotsprings”. Warmwaterbaden gevuld met heet water wat uit de lavagebergte komt stromen. De baden zijn behoorlijk warm en je moet vaak wat omhoog uit het water om af te koelen. In bad krijg je drankjes geserveerd. Een mooi gezicht hoe in deze bergen mensen oververhit met een cocktail in hun zwemkleding zitten, terwijl daarachter mensen met veel lagen kleding, handschoenen en mutsen zich opwarmen aan een warme chocomelk.
De volgende dag maken we nog 2 wandelingen, eerst door de bijzondere akkerlanden die zich op verschillende lagen bevinden, afgeschermd met stenenmuurtjes. Daartussen loopt een snelstromend ingenieus damsysteem die ze af en toe open zetten, afhankelijk van welk stukje land water nodig heeft. ’S Middags lopen we aan de overkant van de kloof, door een soort verlaten stad (waarschijnlijk wel bewoond in het regenseizoen, nu zijn de graslanden erg droog) een heel stuk langs de kloof met de meest fantastische uitzichten.
Om 15.30 nemen we een overvolle streekbus naar Cabanaconde waar we rond 17.00 aankomen. De gehele rit heb ik staand doorgebracht om de oude vrouwtjes en moeders met kleine kinderen te laten zitten. Naast ons krijgen een paar toeristen wat kinderen op hun schoot.
Vanwege een boel goede recensies gaan we naar Pachamama. Een heel warm ontvankelijk en gezellig hostel met de beste bedden en douche die we sinds tijden hebben gehad. In het hostel worden we geholpen door een Peruaan die een behoorlijk woordje Nederlands spreekt en ons uitleg geeft over de verschillende wandelroutes die we kunnen nemen. We hoeven helemaal geen Spaans te leren, zij leren gewoon Nederlands voor ons ;-).
Na een nacht in het heerlijke bed starten wij onze 3 daagse wandeltocht. Eerst 1267 m afdalen naar Llahuar, een minidorpje in de middle of nowhere met wat hotsprings en 1 hostel. Vanaf het eerste uitzichtpunt kan je een groot deel van de route voor de komende 2 dagen al zien. Daar hebben we wel een discussie welk dorp wat is en hoe we nu moeten starten, gelukkig bleek ik uiteindelijk gelijk te hebben.. (Al zou ik de afgelopen maand al 10x verdwaald zijn zonder het richtingsgevoel van Jelle). De gehele weg hebben we schitterend uitzicht en aangezien ik meer met het uitzicht bezig ben dan de weg verzwik ik binnen een km mijn enkel weer… Ach, wandelen zonder pijn zou te weinig uitdaging zijn.. Gelukkig dit keer minder erg dan op de Galapagos en kan ik na een korte pauze weer lopen. Steeds zien we nieuwe delen van de route. Soms lijkt het ongelofelijk ver weg, de andere keer heel dichtbij. Doordat het een heel onregelmatig pad is die eindeloos lijkt te duren is het voor mij best zwaar. Jelle coacht me er doorheen en gelukkig, de aanhouder wint en uiteindelijk mogen we een duik in de multiculturele hotspring nemen!
De dag daarna hervatten we de route naar Sangalle een groene oasis in een diep dal tussen de bergen. Hiervoor moeten we eerst een stuk klimmen en dan weer dalen, een wandeling van zo’n 7 uur voor ons. Dag 3 is aan 1 stuk door stijgen van 2160m naar 3287m in behoorlijke hitte met constant mooi uitzicht! Dit vergt weer een hoop van mijn uithouding en doorzettingsvermogen. Deze grote berg maar opdelen in kleine stukjes en tussendoor steeds maar genieten van het wonderschone uitzicht. We komen weer aan bij het heerlijke en gezellige Pachamama. De volgende dag worden we door de eigenaar in zijn stoere volkswagenbusje naar Cruz del Condor gebracht, waar een paar schitterende condors rondzweven en op rotsen rusten. Na 45 minuten komen busladingen toeristen vanuit Arequipa aan, mooi gezicht die grote groep mensen die in een klif staan te kijken naar een aantal vogels die zich daar niets van aantrekken..
S middags nemen we de streekbus terug naar Arequipa, om vervolgens de nachtbus naar Cuzco te nemen. Daar zijn we inmiddels aangekomen.