Week 3 en Week 4, diverse eilanden van de Galapago

Zondagmiddag werden we op Isla Isabela hartelijk ontvangen in een hostel waar ons alle goede plekken van het eiland en trips werd verteld in het (snelle) Spaans. De helft was te volgen, de andere helft.. Ach daar komen we wel achter.. De avond hebben we eerst Isla Isabela een beetje verkent. Heerlijk rustig, mooi tropisch achtig eiland met schitterende flamigo's.
Maandagochtend hebben we voor het eerst deze vakantie uitgeslapen en rustig aan gedaan. Na het uitzoeken snorkelspullen weer heerlijk gesnorkeld, waar we weer eindeloos veel vissen, zeeschildpadden, zeeleeuwen en een school gevlekte adelaars roggen tegenkwamen. Heerlijk om zo’n tijd deel uit te mogen maken van de onderwaterwereld.
’S Middags een wandeling door de “ Wetlands”, waar allemaal schitterende flamingo’s en andere watervogels te vinden zijn. Door een landschildpadden gebied naar Centro de Crianza Tortugas Gigantes, waar 2 soorten landschildpadden gefokt worden om weer in het wild uitgezet te worden. Door komst van de mens en al wat zij hebben meegenomen (ratten, mieren, vee) en schildpadden die ze hebben opgegeten waren ze bijna uitgestorven. Net als 'lonely George'. Bijzonder indrukwekkende beesten hoe ze zich met hun grote lompe lichaam voortbewegen.

Een van de dingen van thuis die ik extreem mis is paardrijden. Het bordje horse riding tours lonkt dus al vanaf aankomst naar mij. De volgende dag willen we graag naar de vulkanen Sierra Negra en El Chino, dat kan te paard of wandelend. Mijn verlangen om weer op een paard te zitten doet even vergeten dat zulke tours natuurlijk niet echt paardrijden is maar op een paardenrug zitten terwijl hij naar bestemming en terug sjokt..
Jelle sluit aan bij de wandelgroep en ik ben als enige met een gids te paard. Ondanks dat het niet echt paardrijden is toch een goede keuze! Hoewel de wandelgids zegt dat ik de 2 dagen erna heel zwaar zal krijgen (gelukkig ben ik wat gewend, dus daar had ik totaal geen last van) is voor mij de tocht een makkie. Ik kan mooi over alle bomen kijken waardoor ik constant mooi uitzicht heb, terwijl de wandelaars enkel de bomen zien. Wat een schitterend uitzicht en heerlijk om weer op een paardenrug te zitten! Eerst Sierra Negra, met een krater van 10 km lang en 7 km breed. Aan de rand is een ophoging te zien die ontstaan is door een uitbarsting in 2005. Bij El Chino sluit ik aan bij de wandelgroep aangezien dit te gevaarlijk is voor de paarden. Eerst een schitterend uitzicht over een groot deel van Isabela. Hier zijn vele delen te zien waar geen mens komt.
Bijzonder hoe op dit grote eiland (en eigenlijk heel de Galapagos) zo veel plekken zijn waar geen mensen mogen of kunnen komen. Enkele plekken zijn begaanbaar voor biologen, onderzoekers of scheikundigen. Elke keer als we uitkijken op zo’n plek vraag ik mij af of het lonend is om mij als bioloog om te laten scholen zodat ik die plekken (en diverse plekken in Madagascar) mag komen.. Of het naast mijn werk als psycholoog zou kunnen.. Maar ik vermoed dat bij zulke plekken binnenkomen nog moeilijker is dan de Gz-opleiding binnenkomen, dus laat ik het voorlopig maar bij Psycholoog houden..
El Chino is ook erg indrukwekkend met allemaal klein kraters en ingestorte lavatunnels en alle verschillende kleuren, afhankelijk van de staat van erosie. Op de terugweg komt Jelle er achter dat zijn camera nog ligt op de pauzeplek en gaat rennend terug. De gids houdt hem niet bij en stuurt Jelle na 50 m alleen op pad. Stiekem vindt hij het gewoon erg leuk om te rennen over die vulkaan..

Woensdag doen we een Kayak en Snorkeltrip naar Tintoras. Wij gaan voornamelijk voor de pinguïns, waar we er welgeteld 1 van hebben gezien.. De gids wil ons vooral de zeeschildpadden laten zien, die af en toe hun kop boven water steken. Op plek nummer 2 vindt Jelle een White Tipped Shark van ongeveer 1,5 tot 2 meter die ik een tijd kan volgen. Duidelijk waarom hij White tipped heet met zijn witte randjes aan zijn vinnen. (de haaien van vorige week waren trouwens geen white tipped maar Galapagos haaien).

Donderdag besluiten we te wandelen naar de Wall of Teers die in 1946 – 1959 door gevangenen is gebouwd toen Isla Isabela een gevangeniseiland was. Een fikse maar mooie wandeling met overal weer mooie vogels op onze weg. Daarnaast is het weer een schitterend uitzichtpunt over het eiland, waar we goed kunnen zien hoe klein het stadje eigenlijk is vergeleken met de rest van het eiland.

Vrijdag varen we terug naar Santa Cruz, aangezien we al vroeg in de ochtend vertrekken (5.30) hebben we daar de hele dag nog voor ons. We informeren bij verschillende plekken over de trips en besluiten toch een last-minutecruise te boeken naar de eilanden waar je niet binnen een dag kan komen. Vanaf hier zijn ze een stuk goedkoper en zoals een Amerikaan ons al zei.. “Je kan toch niet die hele reis hier naar toe afleggen en dan niet op een cruise gaan?”..
’S middags zijn we naar Darwincentrum gegaan voor wat educatie en daarna boodschappen gedaan om nog wat creatief eten in elkaar te flansen.

Zaterdag relaxen op tortuga bay, een breed uitgemeten strand waar in broed seizoen (helaas niet deze periode) de schildpadden hun eieren leggen. Dit keer geen snorkelspullen, maar ook gewoon zwemmend is er genoeg te zien; af een toe een iguana die langs zwemt, een schildpaddenhoofd die om hoog komt, boobies of pelikanen die zich naast je neerstorten om een vis te vangen en schitterend landschap om je heen..

Zondag vertrek van de cruise, op zo’n schip zie je alles weer van een compleet andere kant! Daarnaast ideaal om constant een gids bij je te hebben waar je al je vragen aan kan stellen. Een deel van wat hij vertelt zijn we inmiddels al achter gekomen en dieren die voor anderen nieuw zijn blijven mooi maar zijn voor ons niet meer foto-waardig. Gelukkig vertelt de gids ook graag over andere dingen en beantwoord hij al onze vragen of ze nou iets met het onderwerp te maken hebben of niet..
Na de wandeling mogen we nog even snorkelen en op de plek waar we “niet veel zullen zien” komen er binnen no-time 2 relatief kleine black tipped sharks voorbij zwemmen. Deze zijn zwart op de plek waar de white tipped white zijn. Tsja de namen hebben hier duidelijk logica…
Heerlijk om op het dek te zitten zowel overdag als s nachts. S nachts scholen dieren zich samen rondom de boot. Vissen die op het licht afkomen trekken de pelikanen, haaien en zeeleeuwen. De zeeleeuwen zijn duidelijk erg speels (of pestkoppen) en jagen de haai op of gooien een waterslang door de lucht.

’s Nachts varen we naar Genovesa. Ik word die nacht geregeld wakker overwegend om naar het dek te gaan, vol nieuwsgierigheid hoe het er nu uit ziet. De grote golven en bewegingen houden me tegen, veel te bang om tussen die smalle rand overboord te slaan en dat niemand dat dan opmerkt.. Als Jelle ’s ochtends wakker wordt krijg ik hem zo ver om mee te gaan en kunnen we heerlijk varend op het dek kijken naar al het moois wat voorbij komt.

Genovesa/ Tower Island is een maanvormig eiland ontstaan van vulkaan en vervolgens erosie. Het zit overvol met indrukwekkende vogels die makkelijk tot een paar cm afstand blijven zitten of naar je toelopen. Met name de Nazca boobies en Red fooded boobies zijn hilarisch hoe ze rond waggelen. Al wandelend leren we weer veel over deze vogels en het eiland zelf.
Daarna is het weer snorkeltijd en stuit ik op een groep van minstens 10 haaien die daar lekker liggen te rusten. In mijn enthousiasme zet ik mijn camera uit i.p.v. aan, probeer ik Jelle die 10 meter verderop met zijn oren onder water zit.. Resultaat: Ik verzuip mezelf en jaag de helft van de haaien weg. De andere helft krijg ik nog wel op video, nog steeds Jelle roepend, mezelf verzuipend en de haaien wegjagend. Gelukkig blijven er nog een aantal hangen die tot heel dicht te benaderen zijn. Wat een eng dreigend hoofd hebben ze toch!

S middags weer een snorkel, nog steeds mooi maar geen nieuwe vissen of zoogdieren.. Daarna weer een wandeling op de bovenrand van het eiland. Natuurlijk spot Jelle “zoon van een vogelaar” de zeer moeilijk te spotten Short Eared Owl, die hij gedetailleerd aan iedereen moet aanwijzen omdat wij hem anders niet zien.

’S Nachts gaan we weer varen en het eerste uur zitten Jelle en ik weer op het voordek. Schitterende sterrenhemel en uitzicht, af en toe een watersplash van de op en neer klappende boot. We zijn onderweg naar Bartolome waar we ’s ochtends vroeg aan komen.
Na het ontbijt een pangaride (tocht in klein bootje) om het eiland wat ontstaan is uit as van de vulkaan. Hier komen we 2 pinguïns tegen, wat zijn ze toch klein en schattig! Onderweg krijgen we wat uitleg over alle vulkaansteensoorten en op de top van Bartolome kijken we uit over een van de bekendste plekken van de Galapagos.

’s Middags hebben we een wandeling over lava op het naastgelegen eiland en meer aardrijkskundelessen over het ontstaan en weer zullen verdwijnen/vervangen worden van deze eilanden. Opnieuw een snorkel waar ik ontzettend veel geluk heb. Op het moment dat ik rondhang in een baaitje tussen allemaal kleine visjes waar ik me bedenk dat de pinguïn die vast lust, schiet er een pinguïn van achter me naar voor. Om mij heen geeft hij even een visvangshow weg en vertrekt weer zo plotseling als hij gekomen is. Achter mij is nog één getuige van dit schouwspel, echter is de rest van de twee snorkelende groepen (incl Jelle) nergens te bekennen.. Verderop komen weer een zeeschildpad en een haai gedag zeggen. Nog steeds mooi, maar weegt niet op tegen de pinguïn.
Terug op de boot krijgen we een rondleiding rondom de Daphne’s, de eilanden waar veel onderzoek gedaan is naar de Darwinvinken en varen we door naar het noorden van Santa Cruz.

Woensdagochtend varen we met een panga door black tortuga cove, een baai waar de schildpadden vanaf november paren. Nu zijn er al een hoop te zien. Tevens hele groepen babyhaaien.
S middags gaan we naar dragonhill, al haastend verstuik ik weer eens mijn enkel omdat ik het afstapje op de boot niet gezien heb.. Ik ben gewend dat de pijn snel overgaat, dit keer houdt het wat langer aan en het onregelmatige pad met allemaal scheve lavabrokstukken helpt ook niet echt mee.. Op de route zien we wel 3 land iguanas, net zo indrukwekkend als zijn afstammeling de marine iguana, maar een andere kleur en andere vorm staart. Het snorkelen sla ik maar even over om mijn enkel rust te gunnen, ik verwacht namelijk niet dat ik spectaculairdere dingen ga zien dan wat ik al gezien heb.. De rest van de dag hinkel ik over de boot en koel ik mijn enkel toch maar met ijs, oei dit keer wat ernstiger dan ik dacht!

Donderdag staat Darwincenter en schildpaddencentrum op het programma en daarna zijn we weer vrij om ons eigen programma te bedenken. Mijn enkel is nog steeds niet in orde en ik besluit niet mee te gaan naar het centrum. We zijn er zelf al geweest en wat de gids er mogelijk over te vertellen heeft weegt niet op tegen de pijn. Voor de gezelligheid en om in beweging te blijven loop ik het eerste stuk mee, maar keer halverwege om. Jelle gaat wel en die kan later de interessante verhalen aan mij terug vertellen.
Jeeej we hebben onze autonomie weer terug en kunnen doen wat we willen wanneer we willen! We gaan naar ons volgende hostel, weer een aanbieding via booking.com. Wat een fantastisch hostel! Een hele vriendelijke welkome gastheer, zwembad, gigantische privé keuken en fietsen tot onze beschikking (2 mountainbikes huren is nog duurder dan overnachting in dit hostel, dus dat komt mooi uit).
De gastheer neemt ons mee naar een localtentje om daar samen met hem te lunchen. S middags gaan we op onze fietsen naar “el mirador” een ingestorte lavatunnel. Eerst fietsen we een terrein op die ook el mirador heet met een schitterend mountainbikepad, waar we eigenlijk niet mogen komen. Na een aantal km loopt het dood en keren we om. Net op tijd want bij de uitgang is net iemand bezig het 3m hoge hek te sluiten. Hij vertelt ons vriendelijk dat we 100m verderop moeten zijn.
Daar komen we bij een mooie tunnel. Bizar hoe die lavastromen alles uitgebrand hebben en zo’n tunnel vormen… Boodschappen doen om weer zelf te koken in onze schitterende keuken (die enkel 2 kookpannen heeft, dus dat wordt weer improviseren).

Vrijdag gaan we met een veerdienstje naar Las Grietas, eerst een stuk lopen door zoutwinvlaktes om dan uit te komen bij een natuurlijk zwembad in een ingestorte lavatunnel. Na enig twijfelen besluit ik toch te gaan zwemmen. Bij het uitdoen van mijn broek valt het sleuteltje van de fiets uit mijn zak.. Precies tussen 2 lavarotsen… met daaronder een heel diep gat tussen nog meer rotsen… “Ohneee heb ik weer!!” Jelle doet nog een poging om de loeizware stenen te verplaatsen, maar ook daaronder is hij niet te zien. Nu maar hopen dat de eigenaar een reservesleutel heeft…
Terug bij het hostel doe ik mijn verhaal en gelukkig kan de eigenaar er wel om lachen (of meer om de manier waarop ik het verhaal aan hem vertel). Hij laat ons even in spanning maar vertelt dan wel een reservesleutel te hebben. Die kopiëren we direct.

Zaterdag hebben we bedacht om via de highlands naar het oosten van het eiland te fietsen. De ochtend zijn we behoorlijk lui en maken we eerst wentelteefjes in een kookpan. Uiteindelijk vertrekken we pas eind van de ochtend als het al behoorlijk warm geworden is. De rit van 22 km met als hoogste punt 290 m hoger is zeer goed te doen vergeleken de eerdere fietstochten die we hebben gedaan. Tevens heel mooi om door de groene highlands tussen de hacienda’s (boerderijen) te fietsen. De laatste 8 km is vrij stijl dalen en binnen no time ben je van de groene hooglanden in de droge laaglanden waar vooral diverse cactussoorten en “slapende” bomen staan. Deze bomen laten hun bladeren vallen in de zomer om water te sparen. Ondertussen vraag ik me af of de bladeren bij jullie al aan het vallen zijn..
We komen uit bij El Garrapatero, een mooi strandje, waar we eerst onze broodjes opeten. Binnen no time zijn we bezaaid met vinkjes met verschillende snavels. Overal wordt ons gezegd dat we de dieren niet mogen voeren, maar dat doen de vinkjes hier zelf wel. Ze zijn duidelijk niet bang voor mensen, nee ze gaan gewoon bovenop je zitten of vliegen op je broodje af om er een stukje uit te pikken.
Aangezien het vandaag redelijk fris en winderig is en we daar niet op gekleed zijn wordt het al snel te koud op het strandje. We laten ons 8 km terug brengen door een taxichauf om onze tocht weer terug te maken. Onderweg komen we middelgrote ‘wilde’ schildpadden tegen langs de hoofdweg. Rustig etend met trucks langs zich scheurend.

Zondag brengt de gastheer van het hostel ons naar het vliegveld, onderweg langs de snelweg komen we nog wat joekels van schildpadden tegen. De grootste heeft zich midden op de weg gepositioneerd. Onze gastheer ziet het als zijn taak om te wachten en de volgende auto hier op te wijzen. Ik vind het nobel, maar denk dat hij het zelf ook ziet en daarbij… Er zullen nog vele auto’s daarna volgen want de schildpad zag er nog niet uit alsof hij van plan was een stap te verzetten.
Van douaniers en vliegveldpersoneel ga ik nooit wat begrijpen.. Het lijkt alsof ze er op getraind zijn niet te glimlachen, onvriendelijk te doen en tegenstrijdige signalen te geven.. Van Galapagos naar Guayaquil heb ik een schelp en een lavasteen meegesmokkeld :O (ik kon mijn kleptomanie niet bedwingen, en zij hadden eerder mijn stenenverzameling ingepikt). Als we inchecken voor de vlucht naar Lima wil meneer in mijn tas kijken. Ik heb een puntloze nagelvijl en omdat er geen punt aan zit mag deze mee en hoeft hij niet in de bak vol zakmessen, vorken, messen en ducktape (zo veel rollen ducktape, waarom nemen zo veel mensen dat mee in hun handbagage??). Toch wil hij nog alle hoekjes en gaatjes checken, ook van de tas die al was goedgekeurd en dan mijn paspoort om mij te noteren.. Natuurlijk zonder enige uitleg, waardoor ik toch een beetje zenuwachtig wordt..
Maar goed, door alle controles heen nu toch in Lima. Klaar voor hoofdstuk Peru!